Who?

Awel,

op mijn 21e verjaardag hield ik mezelf een belofte voor: dat wanneer ik zou sterven, morgen of binnen vijftig jaar, ik oprecht en zonder spijt op een boeiend leven zou kunnen terugkijken. Romantisch, maar ook een zware belofte om te innen. De maatschappij verkiest succes & carrière boven een zinvol leven… Maar ik besloot de wereld rond te reizen (nog voor de reisindustrie ontplofte). Ik had tijd om te lezen, te observeren, de liefde te ontdekken en geraakt te worden door mooie mensen maar hoe mooi deze benijdenswaardige vrijheid van een backpacker ook was; ik wist niet wat ik ermee moest aanvangen, het voelde wat betekenisloos aan. Wie was ik en wat voor zin had het allemaal? Tegen mijn 28e boekte ik een vlucht naar huis met in mijn backpack de balast van een onvervulde levensopdracht.

In België trachtte ik deze keer de zaken conventioneler aan te pakken. Uiteindelijk zit echte vrijheid tussen je oren, toch? Ik kreeg een ‘echte’ job als freelancejournaliste, opende een Facebookaccount, kocht een Bonneville T100, trouwde en kreeg samen met mijn man twee schatten van honden. Mijn omgeving was opgelucht: ” Ze is eindelijk volwassen.”
Zelf worstelde ik nog lange tijd met het balanceren van mijn diep onthecht gevoel met wat werkelijk belangrijk voor me was. Ik voelde me het meest vrij toen een rugzak mijn enige bezit & zorg was, maar ik voelde me meer compleet als mens met mijn man & vrienden in de buurt. Hoe kon ik tegelijk vrij én compleet zijn?

Ik heb lang nagedacht over wat vrijheid is zonder identiteit (wereldvreemdheid?) en wat identiteit is zonder vrijheid (een hol socialmedialeven?).

In de boekenwinkel & de bars waar ik werkte, merkte ik heel wat mensen op die met hetzelfde soort vragen worstelden en die hadden dan nog eens kinderen, zware leningen en drukke jobs! Zoals vaak vond ik het antwoord in de literatuur. Enfin, door alles van bullshit tot klassieke literatuur te lezen. Het antwoord is verbazingwekkend simpel: vrijheid is je persoonlijkheid kunnen ontplooien. De spreekwoordelijke adder is dat je er tonnen discipline voor nodig hebt. Oh, girl.

Het was een langzaam en vaak frustrerend proces (ik wou het perfect doen ja, ja, dat lukt niet hé):  ik trachtte meer te lezen (minder televisie) & gezonder te koken. Ik sportte meer, probeerde een eigen mening over de wereld te vormen, confronteerde mijn angsten,…  En na een tijdje vond ik toch een evenwicht tussen die vrijheid en identiteit.
Hierdoor kon ik de wereld rond mij beter plaatsen: plots zag ik al de lifestylerommel waar ik mijn huis mee vulde, hoe  externe factoren zoals een wagen, smartphone, consumptie of carrière de mensen hun identiteit beheersten, hoe absurd het was om hiervoor elke dag in de file te staan, je gezin amper te zien, weekends & seksleven op te offeren,…
Hierdoor liet ik me minder verleiden door trends ( Scandinavisch design, retromeubels, de koffiehysterie, de meeste ‘feestdagen’ en alle mode- en instagramhypes) en de consumptiemaatschappij kon mijn angsten & driften niet langer beïnvloeden.

I was in controle, yass girl! Ik had het allemaal niet meer nodig en voelde me fucking opgelucht.

Ik was thirty something en had eindelijk de controle over mijn eigen leven (cool, maar als je erover nadenkt triestig toch). Enfin, de vrijheid begon eindelijk in mijn hoofd te sublimeren… Dit is wat boeddhisten bedoelen met: ” Vrijheid is zijn”. Dit is wat de oude Grieken bedoelen met “Geluk is een actieve staat van zijn en hangt volledig van jezelf af.” Dit is wat de oude sjamanen bedoelen met dat we enkel bezoekers op doorreis zijn, met als doel om te leren, te groeien en lief te hebben… Pas dan zijn we opnieuw thuis.

Dus hoe zit dat nu met deze blog??

Eerst en vooral: mensen zijn de max! We zijn de durvers! Maar veel mensen zijn vaak zodanig in de war dat ze niet meer in staat zijn om de dingen helder te zien (of is het omgekeerd?). Cynisme, woede, onbegrip, onverdraagzaamheid en onconstructieve kritiek nemen het collectieve geheugen over omdat het moeilijk vast te leggen is waar het allemaal fout liep en wie de ‘schuldige’ is.
De ratrace eist ons op, het internet overspoelt ons met emoties, de maatschappij is een ingewikkeld kluwen en onze verkozen politici lijken hiervan te profiteren om internationale deals & macht te bestendigen (ipv autonomie & ontplooiing van hun kiezers).

Via deze blog wil ik informatie en relevant nieuws delen, gesprekken voeren met gewone maar inspirerende mensen. Ik wil over mijn eigen falen vertellen (dat andere f-woord dat taboe is),  ideeën voorstellen, vragen stellen, onderweg antwoorden zoeken, tegenstand bieden aan de verlammende, populistische politiek door alternatieven voor de vervuiling en onmenselijke industrie, enzovoort, te posten.

Ik ben ervan overtuigd dat als mensen zelf een onderbouwde opinie vormen, zonder te kopiëren wat er op de (sociale) media verspreid wordt en vooral zonder weg te lopen van hun eigen angsten, dat ze in staat zijn om over de hele wereld mooie buurten en gemeenschappen op te bouwen.

Hoe ik dat voor elkaar ga krijgen? Geen idee, ik ben ook maar een mens en dit is ook maar een blog. Onderweg leer je veel, dat weet ik wel. Hopelijk samen met de lezers en niet met z’n allen tegen elkaar. Als ik denkfouten maak, leg me uit waarom. Dit is geen spirituele blog en ik ga je niet zeggen wat je moet doen, er zijn vele waarheden. Ik tracht gewoon de dingen te tonen zoals ze (kunnen) zijn. Wat je ermee doet, en wat je weglaat of net relevant vindt, is jouw keuze.