Genoeg is,… Nou ja, genoeg.

Waarom naar het buitenland verhuizen? Propere lucht. Meer ruimte. Meer zon en meer buitenactiviteiten. Minder drang om dingen te kopen, om met trends mee te lopen. Ieder voorwerp in huis was een designobject geworden.

Tot we de knoop doorhakten. Basta. Wij verhuizen. Maar de rommel sloop ook hier ons nieuw huis binnen. Dezelfde poetsproducten, schoonheidsproducten, jeansmerken & instagramtrends vonden hun weg naar het idyllische zuiden. Schelletjes kaas in plastic, veggieburgers in plastic, conservenblikken, petflesjes,…Een gemiddeld huishouden heeft 300.000 voorwerpen. Ik lachte toen ik het las, maar toen begon ik te tellen. Borden, tasjes, boeken, schoenen, lakens, bloempotten, vazen, t-shirts, pennen, etuis, koffietassen, beelden, kaders, toiletgerief, zeepjes, doekjes, handdoeken, parfums, kousen, tapijten, kussentjes, plaids, skigerief, klimgerief, volleybalgerief, motorgerief, gereedschap,… En het enige wat ik er hele dagen mee doe  is het opruimen. Geld & gerief brengt geluk, dat klopt. Maar dat is maar tot aan de drempel waar je in je basisbehoeften kunt voorzien. De rest komt van familie & vrienden, kernwaarden zoals vertrouwen, loyaliteit, respect, delen,… Daar begint geluk, waar een mens na zijn basisbehoeftes dat soort kernwaarden als prioriteit stelt, maar de maatschappij leert je dat dingen kopen je gelukkig maakt: wat je bezit bepaalt je identiteit. Niet wie je bent. Dus werken we hard & tolereren we fijn stof, bewerkt voedsel voor ons en onze kinderen, en een chronisch tekort aan tijd. Kijkend naar de berg dozen en prullen in ons nieuwe huis, had ik sterk het gevoel dat ik gefaald had en dat iedereen wel snel zou ontdekken hoe hypocriet ik was.

Klein geluk is groot geluk

Maar na vallen komt opstaan, en langzaamaan begon ik kleine dingetjes te veranderen. Geen shampoos & dure bodylotions meer. Onderzoek toont aan dat die de natuurlijke huidlaag aantasten. Op de markt van Ovar staat een jonge krullebol die handgemaakte zeep verkoopt, en daar was ik mijn haar en huid mee (met zijn zeep hé). Ik kocht een menstruatiecup (bye bye stinkende tampons, hallo geurloze cup) & tandenborstels van bamboe. Groenten haal ik enkel nog bij een vrouw die een grote groentetuin heeft, peulvruchten vul ik in mijn weckflessen, en hamburgers & deeg maak ik zelf. Binnenkort is mijn kleerkast aan de beurt (project 333). Ik ben de stapel kleren & schoenen die ik amper draag kotsbeu. From now on I only wear favourites: sneakers, winterbotten en een paar pumps.. Of twee. , Oké drie misschien. De rest moet buiten.
En ja, het lucht op, dat loslaten. Die koelkast vol verse producten. Een hoop minder plastic om te recycleren. In het begin eist het wel tijd op, maar eens de routine er is, kost het minder tijd dan het dagelijkse fileleed en geeft die nieuwe gewoonte meer voldoening dan een avondje Netflix of scrollen (guilty). Dit zijn dingen door & voor jezelf. Dit proces kostte me mentaal wel een aantal jaar dus als je ook wilt minimaliseren, start dan met één ding. Een docu op Netflix bijvoorbeeld,haha.

Financieel versus persoonlijk succes

Christoph Niemann, graphic designer en ubercoole gast, zegt: “Het gevaarlijke aan je focussen op één ding -hoeveel verdien ik- is dat het je weerhoudt om relevante vragen te stellen: ‘Ik wil succesvol zijn in iets, oké, maar is hetgeen ik doe wel waar ik succesvol in wil zijn?’ ” Financieel succes is het antwoord niet. Het lijkt me eerder het omgekeerde: iets wat leidt tot eenzaamheid, en fetisjen zoals een rubberen bal in je mond proppen terwijl je in een of ander donker hol door een meester(es) wordt afgeranseld.
Een cleane lucht, een mooie gemeenschap, (mentaal) gezond zijn en beseffen dat je een uniek persoon bent die zelf zijn/haar keuzes maakt over wat hij al dan niet wil en kan. Want toont die koffiemachine wie ik echt ben? Of die levisbroek, handgetikte lederen schoenen, smartphone met gouden cover, Austin Martin, vintage stoelen, ecologische zeep dispenser,yogapants … Daar gaan we weer… Technologie is er de laatste decennia in geslaagd om ons onze diepste wensen & angsten te ontfutselen die met materiële objecten ‘gecompenseerd’ kunnen worden. Smartphones & tablets beïnvloeden kinderen al voor hun eerste jaar om junkfood, & plastic speelgoed die ze na een week al beu zijn, op te eisen. Neurologisch onderzoek wijst erop dat de gevolgen nefast zijn: het wordt steeds moeilijker om tevreden te zijn. Waardoor we nog meer gaan weekendshoppen. Wel, instant happiness sucks want onze identiteit is noch vluchtig noch gemaakt om in een advertentieblok te passen. Plus, het is niet alleen ons neurologisch systeem dat eraan moet: ook onze natuurlijke bronnen zijn niet eindeloos. En voor wat? Wegwerpartikelen. Binnen 500 jaar noemen ze deze periode hoofdschuddend de middeleeuwen.

Scrambled Sophie zoekt sleutel

Ik ben nog op zoek naar een sleutel die mensen helpt om terug een overzicht over hun leven/ de maatchappij te krijgen. Een evenwichtsoefening want mensen denken snel dat je hun iets niet gunt of dat je elitair doet. Dit gaat niet over de wereld willen veranderen, het beter weten of zweverig doen. Dit gaat over opnieuw aan het stuur van onze eigen bolide zitten & heldere keuzes maken. Lekker eten & samenzijn onder een sterrenhemel.
Ondertussen zijn we op zoek naar een off-griddomein met waterbron & Belgian state-of-the- art technologie, zet ik mijn kast op dieet en vogel ik uit hoe ik zoveel mogelijk zelf kan doen. Ik wil terug naar de essentie. Daar moet de ware sleutel tot succes, geluk of whatever liggen. Bij die uitgepuurde, unieke versie van onszelf.

até já

Sophie

`